AĞLAYAN TARAFTAR..(05.05.08)
Pazar, 30 Kasım 2008 21:49

 GÖZYAŞLARIM   ANLATIR!

Gözyaşlarının arasından cümleleri seçerek, duyguları ifade etmek
gerçekten çok zor..İçinde kopan fırtınaları bir  sayfaya sığdırmak,
cümleleri düzenli kurmak şu durumda en usta edebiyatçılar için bile
imkansız hale gelebilir..

Biz şampiyon olacaktık..
Bize verilen sözler vardı.

30 Ağustos 2007  Perşembe.... Kütahya’nın kurtuluşunun kutlandığı
o sıcak yaz gecesinin saat  iki'sinde  tren garından başlamıştık iki arkadaş yolculuğa..
İlk kez şampiyonluk için düşecektik yollara.
Olmadı o gün..
Akhisar’ın Ağustos sıcağında, son dakika yediğimiz penaltı golüyle yıkıldık,
geriye döndük…

Üst üste geldi her şey.Sözleri verenler ilk önden kaçtı.
Şimşek kaderiyle bir kez daha baş başa kaldı.Yapılacak çok az şey vardı.
Takıma destek olmaktı.

Kurban Bayramı’nın Pazar günü bu kez Bursa’ya gittik.Tam 6 gol birden yedik.
Ama bir hafta sonra, sanki bir şey olmamış gibi yola kaldığımız yerden devam ettik.

Bugün itibariyle kümeye düşen takımımızın arkasından tam 10 deplasmana gittik.
İç sahada zaten hep yerimizdeydik.

Ara dönemde öksüz yetim gibi kıyıya itildik.
Bu şehrin büyük adamları (!) dönüp bakmadılar bile…

Çok yorulmuştu artık şimşek!..Ha yıkıldı, ha yıkılacaktı..
Ama inanmadı arkasından yıllarca, gecelerce koşan taraftarı..

Enflasyon düşerdi, ŞİMŞEK DÜŞMEZDİ!..Çünkü öyle olmalıydı…

Bir sezonda Timuçin Çuğ, Erdi Demir, Ahmet Kılıç, Bilal Üsbaş, Ilıe Datcu ve
İbrahim Köseoğlu olmak üzere tam 6 hoca değiştiren takım kümeye düşerdi..
Ama ŞİMŞEK DÜŞMEZDİ..Çünkü şimşekti bu..Başkalarına benzemezdi.

Takım ortada kaldı..Başka kulüp olsa düşerdi..Ama KÜTAHYASPOR DÜŞMEZDİ..
Arkasında aslan gibi taraftarı vardı.

Takım futbolcuların eline geçmişti.Gruplar vardı.Herkes ayrı telden çalıyordu.
Böyle bir takım kesin düşerdi. Ama ŞİMŞEK DÜŞMEZDİ…

Aydın’ın fikstürü zormuştu, Oyak’ın taraftarı yokmuştu, Isparta’nın iyi futbolcusu kalmamışmıştı,…
Yani Kütahyaspor düşemezdi..

Çok uğraştı birileri..Bu takım mazi olsun diye..Ama olamazdı…

İş son haftaya gelmiş ve taraftar yine yollara düşmüştü.
Dağ başında koyun otlatılabilecek bir (top sahası desek yeridir)
yerde şimşek yok oldu…

Oyak atmıştı, Aydın atmıştı..Kütahyaspor gol atmalıydı..
Yapamadı..Taraftar yarı gözü yaşlı , oyunculara gaz vermeye çalıştı.
MAVİ-LACİVERT HAYATIN ANLAMI diye inlerken çayır, Torbalı taraftarı bile
"Haydi artık... Bir gol atın da düşmeyin"  diyerek bizim hayatımıza üzüldüler…
Ama olmadı.
Yıllarımızı verdiğimiz Kütahyasporumuz gözlerimizin önünde
dakika dakika eridi gitti.
"Kurtarın beni!" der gibi baktı formalar bize.
Elimiz ayağımız bağlandı.
Bir şey yapamadık.
Her şeyimizi verdiğimiz takımımız göz göre göre eridi...Gitti.
Torbalı Çayırında  hayata veda etti.

Takım için sayısız fedakarlıklar yapan bir abimiz telefonda :
 ‘’Sakın bana maç bitti deme Alosman’’ derken nasıl ‘’düştük’’ dersiniz?

Hiç yakışmadı şimşek.
Kimse kalmasa da biz seni ne zaman yalnız bıraktık?
Ne zaman sırtımızı döndük?
Neden çekip gittin?..
Yakışmadı, hiç yakışmadı!

Artık gitme tren garına Süleyman Dede !..
Kütahyaspor’unu düşürdüler…

Hayatına ağlama be Tuvaletçi Amca!..
O kazandığın 3 kuruşla oğluna aldığın ŞİMŞEK forması ve polar,
senin bu aşkını zaten gösteriyor..
Yıllarım gitti diye üzülme..Giden yılların değil ki!..

Mert !..Maç kağıtlarını as !…
Gökhan !.. Şu telefonunu neden kapatıyorsun ?...
 Hiç taşıma yanında daha iyi !..
Sait Hocam !..Siteye yazıver bi... Maça gidiyoruz !..
İrfan !...Davulları tamir et !..
Rıdvan !.. Gidecekleri yaz..Listeyi hazırla !..
Rıfat!.. Adam getir!...

Artık "deme" bundan böyle  Alosman abi!..Artık "deme"...
Kütahyaspor’u bitirdiler..
Gece ikide sularını tamir etmek için uyandığın Kütahyaspor’u düşürdüler..
Hem de gözünün önünde..

Arama "Maça gelecek misin?" diye İrfan Abi..
'Senin emrin olur' ama artık ...Kütahyaspor yok…

Gün gelirde unuturmuş  insan, en sevdiği hatıraları bile?

42 yıllık efsane... Bir İzmir çayırında eridi...Bitti.... Gitti..

"Ağlama" deme polis abi..
"Futbolcu bile ağlamıyor... Sana noluyor?" deme bana…
Düşen onların değil benim takımım.
O neden ağlasın, tabiîki  ben ağlayacağım!..

"Biz ister miydik takımın düşmesini "diye savunmasınlar kendilerini futbolcular(!)..
İstemediğinizi ne zaman gösterdiniz ki?

Belediye Başkanım, valim ve alacağı tarihi taahhüt eden şehrin zengin iş adamları..
Şimşek son nefesini verirken neredeydiniz?
Sıcak çayınızı yudumluyordunuz..
Afiyet olsun..

Ne var elimizde kalan?? Bu dünya zaten yalan…

Bir zamanlar Gatasaray’ına,
Trabzon’una,
Adana Demir’ine diz çöktüren Kütahyaspor’un cenazesi
üçüncü sınıf bir köy takımı tarafından kaldırıldı.
Başımız sağolsun!..
******
 NOT:Bu yazı eski sitede 2455 kez okundu... 

Çarşamba, 30 Kasım 2011 23:38 tarihinde güncellendi
 

ZİYARETÇİ SAYACI

BUGÜN845
DÜN1569
BU HAFTA6854
BU AY44548
TOPLAM5113109

jbc vcounter

Şu An Kaç Kişiyiz

Şu anda 29 ziyaretçi çevrimiçi
Powered by ArtTree

İletişim